Lekker nippen terwijl mijn gezin doodvriest op het ijs

Gisteren Carmiggelt, vandaag een grote fan van hem, Silvia Witteman. Twee willekeurige citaten.



1. Wel woont hier een fraaie, slanke kat die elk kwartier een muis vangt en opvreet, dit in flagrante tegenstelling tot mijn kat in Amerika, een domme, bangelijke randvegetariër die louter droge brokjes knabbelt en zich al het lazarus schrikt van een scheef afgesneden plakje leverworst.



2. ....deponeren in het walgelijkste huishoudvoorwerp aller tijden: een gootsteenbakje. En dat gootsteenbakje moet je vervolgens leegkloppen in de vuilnisbak, waarbij steevast melkvellen en komkommerschillen aan het inwendige van dat bakje blijven kleven en in de loop van de dag opdrogen tot onafpulkbare lapjes taai ongerief.Nee, dan de Amerikaanse gootstenen! Direct onder het afvoerputje bevindt zich een vergruizer, die met een druk op het knopje alle storende elementen in luttele seconden tot een eenvoudig weg te spoelen brij verpulvert.

Silvia Witteman

De grappigste schrijver van Nederland. Ik geniet van haar rebelse opmerkingen op Twitter. Bijvoorbeeld:

#Kortom: ik zit hier nog wel een uurtje kopstootjes te nippen in café Broekerhuis terwijl mijn gezin op het ijs doodvriest. Ach, nou ja.

#Honden zijn net mensen. Er zit wel een enkele leuke tussen, maar als soort deugen ze niet.

#Er zijn meer van die tijdsbesparende kleinigheden. Van rompertjes deed ik altijd maar één drukkertje dicht. scheelt jaren van je leven.

#Fuck alle zeikwijven. ik ga mn kindertjes in bed douwen en een stukje mad men kijken. Emmertje whisky dr bij.

#@APechtold niks grof in de mond. Kutweer is het en kutweer zullen we het noemen.

#Ik heb net twee flessen wijn gevonden in het zijvak van de camper! God bestaat toch!

#Intussen heb ik een cowboyhoed en een lasso, maar ook een hoop zorgen. Ga NOOIT naar Utah, het waait er en er is nergens een slijter

Zonde

Elke uiting van levensvreugde drukte hij onverwijld de kop in en hij beijverde zich het hem toevertrouwde ventje al vroeg te leren dat rond de muren van de catechisatie uitsluitend zonde lag opgehoopt.

Simon Carmiggelt

Een schitterende zin. Echt een van die zinnen om te onthouden. Simon Carmiggelt was een voortreffelijk stilist. Zijn Kronkel-columns elke dag in het Parool hadden een enorme faam. Martin Bril trad een beetje in zijn voetsporen. Onlangs kwam een dundrukboekje met Carmiggelt-schrijfsels uit.
Hij kon mensen in enkele zinnen prachtig typeren, als schilderde hij een miniatuurtje.

Met een scheutje azijn

Met een scheutje azijn

Ik lig in bed te kijken naar de talkshow Köllner Treff.

Nee, ik heb geen tv op mijn slaapkamer, niet meer. In het donker moest ik als ik er 's nachts uit moest 'hellisch aufpassen' dat ik mijn hoofd niet stootte aan dat hangding aan de muur. Je gaat naar bed om te slapen (kernfunctie) en om met elkaar naar bed te gaan (ook gezond), maar niet om tv te kijken.

Het mooiste van een slaapkamer is dat je het licht uit kunt doen nadat je de schmink van de dag hebt afgedaan (ja, dit is beeldspraak). Dat je alles kunt loslaten, oogjes dicht, toedeledoki dag.

Nee, ik keek 's ochtends in bed -nog niet klaar voor het helle licht van de dag- tv op mijn tablet, die/dat? meedeinde op mijn thorax  .

De gasten in de talkshow waren o.a. Karen (witte tanden, hallo liebe Zuschauer) Webb, Prommi-reporterin en onze eigen Andre Rieu, in een opvallend turkoise pak gestoken.

Karen vertelde over haar nieuwe kookboek met Indische gerechten (mango chutney was haar topper).

Toen kreeg Herr Rieu een lacherige vraag over de kwaliteit van de Nederlandse keuken. Hij stak zijn waarschuwende vinger op, van: daar moet je niet mee spotten. En hij begon te vertellen.

Als hij thuiskwam van zijn lange en verre reizen in zijn bescheiden optrekje in de buurt van Maastricht, kasteel zus of zo, dan ging hij eerst zijn honden uitlaten en daarna kon je hem geen groter plezier doen dan hem het volgende eten voor te zetten. De gedachte aan zijn lieve Bourgondische moeder in de keuken zag je ervan af.

Je neemt andijvie en aardappelen. Die doe je bij elkaar en die kook je. Ondertussen bak je stukjes vet uit en fruit je wat stukjes ui. Die doe je bij de andijvie en aardappelen-mix, zout en peper erbij. Stukje vlees en wat jus erbij, alles door elkaar husselen met de stamper (altijd zoek) en klaar is kees. Maar... hij hield de adem in, stak zijn vinger omhoog … dan deed hij er wat scheutjes Essig overheen!!

Het hadden mijn woorden kunnen zijn, vooral die laatste. Die azijn is als de kers op de appelmoes bij de Toekan, de paukenslag op het eind.

Mijn vrouw moest altijd een bijtende opmerking maken over de naam van dit gerecht. In mijn geboorteplaats sprak niemand over andijviestamppot, maar over 'stampie'. Belachelijk vond zij, zo'n kinderachtige benaming, stampie, tjonge!

Maar nu weten jullie mijn lievelingsgerecht: stampie, met een scheutje azijn. En dan kunnen ze de hele Indische keuken cadeau krijgen.

USB-stick de moord

Een usb-stick is een apparaatje dat je altijd verkeerd om insteekt.
Maar als je hem daarom expres verkeerd om insteekt, zit hij toch weer verkeerd om.
Dat geldt ook als je hem er met de dopjeskant of van de achterzijde insteekt.

Dit gedoe met het verkeerd insteken van een usb-stick kost je al gauw een paar uur in je leven en verhoogde bloeddruk.

En dan hebben we het nog niet over pinpassen of inparkerende dames.

We leven in een imperfecte wereld!

Tears in heaven

Te middernacht opzij van de entree van het Parijse hotel rookten we en vertelden onze mini-bio in 10 minuten. De vrouw en ik. Goh, heftig, zei ze.
Ik had ook verteld dat ik het niet droog hield in de kathedraal Saint Eustace toen het koor Tears in heaven en You raise me up zong.
Toen ik haar op de terugreis tijdens de laatste stop durfde aan te spreken, vertelde ze dat ze bij het laatste concert in de kathedraal van Amiens mij in de verte zag staan en bij die twee liedjes naar me keek om te zien of ik schokschouderde. Ik zei: viel mee
Mooie telepathie en vrouw.

Flikvlooiende eksters

En toch is het lente, ondanks het treurige Pinkster-weer.
In de auto zittend zag ik een tegenligger een tweetal eksters maar net ontwijken die hopeloos verwikkeld waren in hun liefdesspel, midden op straat.

Beste eksters, flikvlooien prima, maar houd rekening met het verkeer!

Twee keer Hitler in 5 minuten

Op de rommelmarkt in Wüllen bij Ahaus hoorde ik een jonge Duitser een oude Duitser achter een kraam uitmaken voor Hitler omdat hij kinderen zeer onvriendelijk verzocht om niets aan te raken.

Altijd prettig te horen dat de jonge generatie nog historisch besef heeft en een gezonde moraal.

Aber:

Vijf minuten later bij een kraampje met oude boeken zei een Duits meisje van een jaar of veertien tegen haar vriendin dat ze een boek zocht over Hitler. Haar vriendinnetje vond het ook interessant.
(Ik mag hopen voor een spreekbeurt)